14 september 2024
19:00 - 21:00
Agape
In Het Symposium laat Plato Socrates een betoog houden over de ultieme vorm van liefde, de liefde voor schoonheid en kennis. De oude Grieken hadden wel acht verschillende woorden voor de liefde. Een van deze begrippen is agape, de alles omvattende naastenliefde. In de bijbel is agape de meest besproken vorm van liefde. Jezus doceerde zijn volgelingen in De Bergrede dat zij meer moesten doen dan alleen hun naasten liefhebben. Het ging hem om een fundamentele welwillendheid. Jezus doceerde hen hun vijanden lief te hebben, met goedheid en schoonheid als antwoord op hun haat.
Piet Holt, lid van een Haarlems detailhandelaarsgezin uit de Anegang, vertrok in 1929 naar het voormalig Nederlands-Indië. In 1938 trouwde hij met Greet Kerstholt. Samen kregen zij in ‘de oost’ twee dochters. In 1942 overmeesterden de Japanners Java. Drie generaties vrouwen werden jaren gevangengehouden in interneringskampen. Een oom werd tewerkgesteld aan het Birmaspoor. Piet Holt werd gevangengenomen en gedeporteerd naar een werkkamp in Japan. In dit werkkamp putte hij kracht uit zijn zakbijbeltje waarin hij las over agape. In 1947 keerden de meesten levend, maar berooid en ernstig getraumatiseerd terug naar Nederland. In 1967 werd hun derde kleinkind geboren, Dreas Evers. In 1985 keerde de familie terug naar Haarlem.
Aan de hand van foto’s, scans, zeefdrukken en vouwwerk toont kunstenaar Dreas Evers met de tentoonstelling Agape een mogelijkheid om als tweede en derde generatie oorlogsgetroffene op een positieve manier om te gaan met een trauma dat is veroorzaakt bij voorgaande generaties. In het werk van Dreas Evers kan de toeschouwer bewuste en onbewuste invloeden terugvinden van Japanse culturele en esthetische stromingen zoals Wabi Sabi, 侘寂, en MA, 間.
Kunstenaar, ontwerper en auteur Dreas Evers studeerde in 2018 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag. Dreas schreef het boek Trauma Kunst Design: de mogelijkheden. Hij schilderde portretten van net bevrijde overlevenden uit Japanse werkkampen. En hij maakte de documentaire Schaduw. Een persoonlijk verslag van een onderzoek waarin wetenschappers uitleggen hoe een trauma epigenetisch en opvoedkundig overdraagbaar is op volgende generaties. In 2022 publiceerde hij Le jardin perdu, zijn eerste postacademische collectie verhalen en beelden waarin hij duidelijk maakt met welke gevolgen hij als tweede en derde generatie oorlogsgetroffene te maken heeft. In het dagelijks leven ervaart Dreas een allesoverheersende niet relevante angst die zijn zenuwstelsel uitput. Al zijn alarmknoppen staan in een constante overlevingsstand. Met de collectie Le jardin perdu werd Dreas door Gup New uitgeroepen tot een van de aanstormende fotografietalenten van 2022.
Met Agape probeert Dreas via de liefde voor kunst en kennis een antwoord te vinden op actuele vraagstukken zoals onverdraagzaamheid, populisme, oorlog en geweld. Een persoonlijk, maar ook een universeel verhaal, gezien alle agressie waar onze wereld dagelijks mee te maken krijgt. Een zoektocht naar echtheid, zuinigheid, soberheid, bescheidenheid, intimiteit en rust. De waardering voor natuurlijke objecten en de vergankelijkheid en de krachten van de natuur in het algemeen. Heb uw vijand lief.